روزهایی که گذشت....پست سوم

پیش به سوی تهران-رشت

سه شنبه 9 مهر بابا علیرضا گفت باید بریم تهران واسه انجام کار اداری که براش پیش اومده

و گفت که وسایلای مورد نیازمونو واسه رفتن جمع کنم که فردا  حرکت کنیم ....حالا منو بگو تو

این فرصت کم آخه چجوری خودمو آماده کنم واسه رفتن؟؟؟؟

خلاصه با هر زحمتو کمبود وقتی که بود تونستم به کارا برسم و خوشحال از اینکه بازم

داشتیم پیش خانوده ها میرفتیم.

چهارشنبه 10 مهر حرکت کردیمو شب رو تو سمیرم سوئیت گرفتیم و صبح هم به سمت

تهران حرکت کردیم و بعد از ظهر رسیدیم خونه مادر بزرگی(مامان لیلا....مامان بابایی) رونیکا

اولش یکم غریبی کرد ولی بعدش کلی بازی کرد و چند ساعتی با عمه مریمش رقصید و هی

واسش دست میزد و از خوشحالی راه میرفت و چون تازه راه رفتنو یاد گرفته بود هی میخورد

زمین و تند پا میشد و دوباره ادامه میداد.

جمعه هم صبح همگی به سمت خونه عمه گیتی حرکت کردیمو قرار بود مادر بزرگی و عمه

مریم رو برسونیم خونه عمه گیتی و خودمون بریم خونه خان دایی مهرداد (واسه ناهار اونجا

دعوت بودیم) ،وقتی که رسیدیم بعد از چند دقیقه رفتیم خونه دایی مهرداد و تا بعد از ظهر

اونجا بودیم و بعدش دوباره برگشتیم خونه عمه گیتی آخه اونجا هم واسه شام دعوت شده

بودیم و تا آخر شب هم اونجا بودیم و بعدش برگشتیم خونه مادربزرگی.

شنبه و یکشنبه بابا علیرضا به کارای اداریش رسید و قرار بود که دوشنبه به سمت رشت

حرکت کنیم.

دوشنبه صبح زود بیدار شدمو کارامو انجام دادم و بالاخره ساعت 11 یا 12 بود که حرکت کردیم

به سمت رشت...قبلنا که مجرد بودم هر دفعه که از رشت دور میشدم احساس خفگی بهم

دست میداد و هر از گاهی بغض گلومو میگرفت و حالا هم هر وقت دارم میرم به سمت رشت

بازم همین حسو دارم ...تا آب و هواشو حس میکنم تو چشام اشک جمع میشه و احساس

دلتنگی میکنم تا قزوین هوا خوب بود ولی یعدش دیگه هوا ابری بود و باد سرد میومد و  کم کم

بعد از رودبار هوا بارونی شد،من که عاشق آّب و هوای اینجوریم!!

حدودا ساعت 6 بود که رسیدیم خونه مادر جون هما...خیلی خوشحال بودم،شب بعد هم مادر

جون مهمان داشت خانواده پسر دایی و دختر داییهای مادر جون...کلی خوش گذشت اونشب

تو اون شلوغی .

فردا بعد از ظهرش دوباره به سمت تهران حرکت کردیمو پنج شنبه بعد از ناهار به سمت

بوشهر حرکت کردیمو طبق معمول شب رو سمیرم استراحت کردیمو صبح رفتیم به سمت

بوشهر و بعد از ظهر رسیدیم خونه....

اینم از خاطرات مسافرت 1 هفته ایه ما....خوب بود ولی کوتاه.........

البته ناگفته نماند که رونیکا کوچولوی ما این دفعه بیشتر از همیشه واسه خانواده ها دلبری

کرد آخه دیگه دخملم بزرگتر شده بلده چجوری خودشو لوس کنه واسه همه و تازه از

مادربزرگی(مامان لیلا) و عمه مریم و زندایی سامره کادوی تولدشو پیشاپیش گرفت که

عکسشونو تو پستای بعدی میزارم.

این عکسا رو تو مسیر رفت گرفتم....

اینجا رونیکای وروجک داره با کیف گوشی بابایی بازی میکنه

            فکر کنم اینجا داره میگه الووووو.....مادر بزرگیا .......من دارم میااااام !!

        الهی قربوووون اون لبای کوچولوت برم من ...............عاشق این عکست شدم

                     این عکسا رو هم تو سمیرم گرفتیم...فبل از حرکت به تهران

                                            شمکشو نگاااااااه.......

اینجا هر چی سعی کردیم که آروم بشینی ازت چند تا عکس بگیریم نشد که منم تصمیم گرفتم با

                                             عینکم گولت بزنم...!!

       نفس مامان چشاشو تو آفتاب بسته ولی لبخندش رو لبای نازشه همیشه

                              بقیه عکسا رو تو ادامه مطلب میذارم             

تو مسیرمون این جاده هست که من خیلی دوسش دارمو هر دفعه هم ازش عکس میگیرم....کوه رو

دونصف کردن و جاده از بین دو تا  قسمت کوه رد میشه......20 کیلومتری اصفهان به سمت شهر رضا

                          این چند تا رو هم خونه مادربزرگی از رونیکا جونم گرفتم

                                     اینا رو هم تو مسیر رشت گرفتم

   اینجا نی نی داره با ظرف خالیه سرلاکش بازی میکنه.....ببین با خودش چکار کرده....!!

   این عکسا رو هم تو مسیر گرفتم....عاشق این ابرا شدم....چه حس خوبی به آدم میده....

                      این عکسا رو هم تو مسیر برگشت به بوشهر گرفتیم

تو مسیر برگشت مقبره یه امامزاده هست که منو علیرضا خیلی دوسش داریم و خاطره های زیادی  

                                                اونجا داریم

                      اینجا  هم دخترم داره زیارت میکنه و با خداش حرف میزنه

خدا جونم با دل کوچولوم ازت میخوام کمکم کنی که بتونم دختر خوبی واسه بابا علیرضا و مامان مینام

            باشم آخه اونا خیلی زحمت واسه بزرگ شدن من میکشن و منو خیلی دوست دارن

        خدایا همه میگن که تو فرشته ها رو دوست داری و صداشونو میشنوی....مگه نه؟؟؟

                                        یعنی صدای منم میشنوی؟؟؟

            ازت میخوام که مادر بزرگیا و پدر بزرگیمو همیشه صحیح و سالم نگه داری...

                                 عمه ها..............خاله.............دایی ها

                                   همه...............همه.............همه

                           خدا جووون واسه خودمم میتونم دعا کنم ؟؟؟

         میخوام بهم اونقدری نیرو و توانایی بدی که بتونم  فرد موفقی تو زندگی باشم

                                    " آمین یا رب العالمین "

اینم از آخرین عکسای گرفته شده............جاده یاسوج

                 .... و بالاخره سفرمون تموم شد....به امید سفرهای بعدی....